Decyzja kapitana statku o poświęceniu części ładunku lub statku albo o poniesieniu nadzwyczajnych wydatków w celu uratowania przed grożącym niebezpieczeństwem całości mienia zaangażowanego w wyprawie morskiej. Ma ona charakter ubezpieczenia wzajemnego. Straty i wydatki dotyczące awarii wspólnej obciążają proporcjonalnie zaangażowane w nią strony: statek, ładunek, kwotę netto frachtu - a więc wszystkie te podmioty, w których interesie leży powodzenie rejsu. Rozliczeniem awarii wspólnej zajmuje się wyznaczony dyspaszer. Aby zagwarantować, że wszystkie strony będą uczestniczyć w rozliczeniu awarii wspólnej, właściciele ładunku zostaną zobowiązani do podpisania "bonu awaryjnego" oraz zabezpieczenia finansowego określonego jako odpowiedni procent wartości i kosztu frachtu. Prawnie opisuje ją kodeks morski, zaś warunki szczegółowe winny być zawarte w umowie przewozu morskiego. Narzędziem określania zakresu awarii wspólnej są tzw. Reguły Yorku-Antwerpii, aczkolwiek należy podkreślić, że nie są one prawem powszechnie obowiązującym.
Gwarancja generalna
Gwarancja generalna dotyczy wielu procedur tranzytowych i jest składana w urzędzie składania gwarancji.
Gwarancja pojedyncza
Gwarancja pojedyncza w formie karnetów TC 32 zabezpiecza należności dotyczące jednej procedury tranzytu. Przy dokonywaniu odprawy urząd wyjścia przyjmuje od głównego zobowiązanego taką liczbę karnetów, która pozwoli pokryć należności celne i podatkowe obciążające daną transakcję.
Instytutowe klauzule ładunkowe
(Institute Cargo Clauses) - angielskie warunki ubezpieczeniowe o ponad dwustuletniej tradycji ubezpieczeniowej powszechnie przyjęte w międzynarodowych ubezpieczeniach ładunkowych. Od zastosowanego zestawu klauzul zależy zakres ochrony ubezpieczeniowej. Instytutowe Klauzule Ładunkowe mają charakter uniwersalny, ponieważ można je zastosować do większości rodzajów ładunków i różnych środków transportu. Pierwotnie były przeznaczone do obsługi ubezpieczeniowej transportów morskich - dlatego dla przewozów kolejowych i drogowych stosuje się treść klauzul z pominięciem postanowień nie znajdujących zastosowania dla przewozów tymi środkami transportu. Najszerszy z możliwych zakres ochrony ubezpieczeniowej, oparty na zasadzie "all risks" oferowany jest przez Instytutowe Klauzule Ładunkowe (A) 1/1/82 (Institute Cargo Clauses (A) 1/1/82). Zestawy klauzul oznaczone literami B i C oferują ograniczoną ochronę ubezpieczeniową do wymienionych rodzajów ryzyk. W styczniu 2009 roku opublikowane zostały Instytutowe Klauzule Ładunkowe (A), (B) i (C) 1.1.09, Instytutowe Klauzule Wojenne (ładunkowe) 1.1.09 oraz Instytutowe Klauzule Strajkowe (ładunkowe) 1.1.09. Wprowadzone zmiany w stosunku do poprzedniego zestawu klauzul, obejmują uwspółcześnienie języka, doprecyzowanie zapisów budzących powszechne kontrowersje, a także bardziej jednoznaczne zapewnienie ochrony ubezpieczonemu nie mającemu wpływu np. na wybór statku lub zmianę podróży.
